Psikoloji Sözlüğü

İstenmeyen sonuçların yokluğunda bile tutarsızlığın varlığının bilişsel uyumsuzluk üretmek için yeterli olduğunu öne süren bilişsel uyumsuzluk teorisinin bir versiyonu. Ayrıca, çevredeki nesnelere karşı belirgin eylem eğilimlerine (yani yaklaşma ve kaçınma eğilimlerine) sahip olmak adaptasyon için daha yararlı olduğundan tutarsızlığın hoş olmadığını varsayar. Ayrıca bkz. yeni görünüm teorisi; kendi kendine tutarlılık perspektifi; öz standart modeli. [ABD’li psikolog Eddie Harmon-Jones tarafından önerildi]